körpə

sif.

1. Südəmər, çağa. Körpə uşaq. Körpə bala. – Körpə uşaqlar ac və çılpaqlığa davam gətirməyib ağlaşırdılar. Ç.. // Yenicə doğulmuş, bala. Ağılın ağzında yatan üç körpə quzuya yaxınlaşdı. M. İ.. // İs. mənasında. Südəmər uşaq. Körpəni sakitləşdirmək. Körpəni yedirtmək. – Körpələr böyüdü, gənclər qocaldı; Zaman yaşa doldu, insan ağıla!. . S. V.. <Şofer:> Əgər körpələr qabağımı kəsməsəydi, mən də çoxdan dağlarda idim. S. Vəliyev. Gəl gedək, dolaşaq dünyanı biz də; Körpənin bu şirin arzusuna bax! N. R.. Körpələr evi – körpə (üç yaşına kimi) uşaqlar üçün tərbiyə müəssisəsi. Uşağı körpələr evinə qoymaq. Körpələr evini təmir etmək.

2. məc. Təzə, tər, yeni, sütül. Körpə xiyar. Körpə budaq. – Çoxdan qurumuş sirkan kollarının, arxların qırağında cücərən körpə otların və yaş torpağın ürəyindən qopan bu ətir Rüstəm kişiyə ləzzət verirdi. M. İ.. Mənimdir ətirli, göyçək nəğmələr; Mənimdir gülüşlər, körpə budaqlar. R. R.. Qumru üsulluca körpə zoğların dibini eşməyə başladı. Ə. M..

3. Yeniyetmə, lap gənc, uşaq kimi görünən, hələ yetişməmiş. . . Kobud görkəmli Sultan əmi ilə bu zərif körpə gəlini yanaşı görmək lap qəribə olardı. İ. Hüseynov.